"شاید اگر سایه موشک های آمریکایی از روی همه هواپیماهای ساقط شده رد شده بود، حالا ما دقیقا یادمان بود، در چه روزی و در کجا مسافران هواپیماهای ایرانی با امید پله های هواپیما را بالا رفتند و وقتی به زمین رسیدند، دیگر جان نداشتند.
مسافران ایرباسی که بیست و یک سال پیش هواپیمایشان را آمریکا در خلیج فارس سرنگون کرد؛ این شانس را داشتند که هیچ گاه "فراموش" نشوند. این یعنی که جان مردم اصلا اولویت نخست نیست ... می بینید بازی سیاست را؛ همه چیز را می برد زیر سایه پلید خود؟"
مطلبی بود از بلاگ "راز سر به مهر"
خواندم و خوشم آمد گفتم در اینجا اصل مطلب را ذکر کنم، دقیقا به نکته جالبی اشاره شده، دقیقا به زمانی که رنگ خونها با هم تفاوت پیدا می کند، وقتی که مسلمان چینی کاملا از مسلمان عرب فلسطینی و مصری بی ارزش تر باید باشد. درست است که بازی سیاست است و در همه جا همین است، اما آیا زمانی که از اصول و اعتقادات صحبت در میان است و حکومتی خود را نماینده یک دین معرفی می کند باز هم سیاست بر اخلاق مقدم است؟
تکلیف اخلاق چیست و چرا باید از آن دم زد وقتی که جایگاهی در عمل نمی یابد؟ جرم استکبار جهانی (آمریکا) مگر همین نیست که طبق منافع دوست و دشمن مشخص می کند و طرفدار حقیقت نیست؟ آیا سردمداران آمریکا به حکومت خود رنگ دینی می زنند؟
چرا حکومتی که خود را زاییده و ادامه دهنده دینی الهی معرفی می کند به وضوح تیغ منافع چشم حق بین اش را کور می کند؟
یاد آوری سالگرد فوت کشته شدگان بی کفایتی حکومتی به جای خود، آیا یک تسلیت خشک و خالی هم اینقدر سخت است؟
شعار این روزها بر محور "نه غربی نه غربی، حکومت اسلامی" می چرخد و سیاست یک بام و دو هوا همچنان ادامه دارد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر